Cyberhardware
Hardware-klassen voor kinderen uit het basisonderwijs
Afgelopen schooljaar werden de leerlingen van het 6de leerjaar in enkele Limburgse scholen getrakteerd op Cyberhardware klassen. ADA woonde een klas bij en stelde vast dat de meisjes, tegen hun eigen stereotiepe verwachtingen in, het allesbehalve een saaie boel vonden. Na vijf minuten was het al vechten om de schroevendraaier. Meisjes ontmantelden de PC en stopten die weer in elkaar, met een diploma ’Computertechnicus’ als resultaat.
 |
De hardware klassen komen voort uit het Aron-project ‘Cybermilk’. In dat project uit 2002 en 2003 raakten leerlingen uit het tweede leerjaar en hun moeders meer vertrouwd met de computer en met het internet. De leerlingen waren zo enthousiast dat een vervolg niet kon uitblijven. De Cyberhardware klassen zijn het resultaat. De nadruk ligt in deze klassen op het leren kennen van de onderdelen en de werking van de computer. Het is moeilijk om het over de structuur en werking van de computer te hebben zonder gebruik te maken van moeilijke, technische termen. Om deze reden is dit project gericht op de leerlingen uit het zesde leerjaar, en in het bijzonder op meisjes. Want zij kiezen veel minder dan jongens voor informatica.
Het opleidingsinstituut Aron (1) coördineert en organiseert de opleiding ‘IT-assistant’. Cursisten van deze opleiding verzorgden de Cybermilk en Cyberhardware klassen. Beide pilootprojecten gingen door in samenwerking met de Vrije Basisschool Boxbergheide.
Verslag van een Cyberhardware klas
Woensdag 10 maart 2004: de tweede Cyberhardware-klas staat op het programma. De ontdekkingstocht naar het hart van de computer duurt een halve dag en bestaat uit drie delen.
Beeldvorming
Heel wat meisjes ontwikkelen een negatief beeld over informatica. Onbewust hanteren ouders de klassieke patronen van stereotypering: meestal is de papa de ‘computerdeskundige’, vaders moedigen hun zonen aan om met de computer te werken, vaak introduceren vaders hun zonen sneller dan hun dochters in de geheimen van de informaticawereld, veel computerspelletjes zijn afgestemd op een mannelijk publiek,… Door al deze kleine dingen worden meisjes minder gestimuleerd om met computers om te gaan. Zo verinnerlijken ze het beeld dat de computer bestemd is voor mannen.
Aanvankelijk valt het gebrek aan ervaring bij meisjes niet op. Dat komt pas tot uiting tijdens de informaticales op de middelbare school. Het lijkt alsof jongens ‘spelenderwijs’ met de computer overweg kunnen, terwijl meisjes niet weten wat hun te doen staat. Jongens hebben veel geëxperimenteerd en kunnen putten uit verworven kennis en ervaringen. Meisjes hebben de experimenteerfase overgeslagen. Hierdoor zijn ze bang om iets verkeerd te doen, met als gevolg: een negatief beeld rond informatica.
|
Eerst krijgen de leerlingen een beetje ‘theorie’. Dit gebeurt op een speelse manier. De begeleiders gaan samen met de leerlingen de computer langzaam ‘uitkleden’. Ze draaien de computerkast openen en laten alle onderdelen één voor één de revue passeren. De meisjes staan rond de computer en zien hoe de computer langzaam maar zeker verandert in een lege metalen kast. Ze leren de onderdelen benoemen, maar dat is niet alles. Ze leren waarvoor de onderdelen dienen en hoe je ze correct terug in de kast moet plaatsen. Sommige onderdelen zijn niet gemakkelijk. De kabels bijvoorbeeld. Bijna elke kabel heeft zijn eigen plaats en vaak ook zijn eigen vorm. De meisjes luisteren geboeid wanneer de begeleiders de verschillen uitleggen.
Onderdelen benoemen
Als de computer uiteindelijk leeggeplunderd is, krijgen de leerlingen een belangrijke opdracht. De computeronderdelen liggen helemaal verspreid over het lokaal. De taak van de leerlingen is om bij alle onderdelen het juiste naamkaartje te leggen en te vertellen waarvoor het onderdeel dient.
Speeltijd! Tot nu toe heeft iedereen erg goed opgelet. Ze hebben veel en goed geluisterd en hebben de speeltijd dubbel en dik verdiend!
Na de speeltijd is het de beurt aan de meisjes zelf. Het ‘aankleden’ van de computer kan nu beginnen. Als de computer straks terug werkt, hebben de leerlingen goed werk geleverd!
Vechten om de schroevendraaier
Aanvankelijk zit de schrik er bij de meisjes duidelijk in: moeten ze nu echt zelf aan de computer beginnen sleutelen? De begeleiders stellen de kinderen op hun gemak en zorgen voor de nodige sturing. Na vijf minuten is het al vechten om de schroevendraaier. Iedereen wil wel eens een harde schijf installeren of een beeldkaart insteken! Alles zit terug op zijn plaats. Het is nu tijd voor het ‘moment suprème’: zal de computer terug werken? De eerste poging mislukt. Blijkbaar zit er iets niet op de juiste plaats.
De kinderen zijn ondertussen echte experts geworden en weten het probleem op te lossen. Bij een tweede poging werkt de computer net als voorheen! De meisjes zijn erg opgetogen over hun werk en vinden het super! Ten slotte moeten ze nog een laatste test doorstaan: de quiz. Samen met de begeleiders zoeken de leerlingen naar de juiste antwoorden op de verschillende ‘hardware’ vragen. Veel hulp moeten de begeleiders niet meer geven. Dit betekent dat de begeleiders goed werk hebben geleverd: de meisjes hebben veel bijgeleerd.
Na de quiz is het tijd voor het hoogtepunt van de dag: de diploma-uitreiking! De ouders van de meisjes hebben nu een echte ‘computertechnicus’ in huis.
Aron laat meisjes experimenteren
Beeldvorming gebeurt op zeer jonge leeftijd. Daarom is het belangrijk om meisjes zo vroeg mogelijk te laten experimenteren met computers, internet, enz. Op jonge leeftijd staan ze hier nog open voor. Des te sterker het ontwikkelde beeld rond informatica, des te moeilijker het wordt om hier nog iets aan te veranderen. De projecten Cybermilk en Cyberhardware van Aron en de Cybersoda’s van Interface3 (2) spelen hier goed op in: jonge meisjes op een plezierige manier introduceren in de informaticawereld. De reacties van de meisjes weerspiegelen de theorie in de praktijk: de meisjes verwachten van de Cyberhardware klas een saaie activiteit. Ze vertrekken van het gevormde beeld dat computers saai zijn. Door de aanpak van Aron veranderen ze van mening. Uiteindelijk vinden ze de activiteit tof en leerrijk. Een greep uit de reacties van de meisjes:
Maria: “Eerst dacht ik dat het saai zou zijn en dat we gewoon moesten luisteren. Maar dat was niet zo. We mochten schroefjes losdraaien en draadjes lostrekken. Als we vragen hadden mochten we die stellen en ze (de begeleiders) legden dat uit. Het was zeer leerrijk en er waren veel dingen die ik niet wist maar dat weet ik nu wel! Het is een echte aanrader!”
Jolien: “Ik dacht eerst dat er een man saaie uitleg kwam geven over computers. Maar het was duidelijk anders. Ik vond het een hele leerrijke les en zeker niet saai. Ik heb er veel uit geleerd want ik zit zelden aan de computer. Het was echt de moeite waard!”
|
(1) In het schooljaar 2004-2005 organiseert Aron opnieuw Cyberhardware-klassen. Scholen die deze klassen willen organiseren, nemen contact op met Aron (www.aron.be). Interface3 organiseert gelijkaardige klassen.
(2) www.interface3.be
Verslag: Ilse Coffin
mei 2004
Forum de l'article
|