U bent hier: Home  > Grrrls stories

Interview met de "Htmlles" Annabelle Chvostek en Anna Friz, geluidsartiestes

De geluidskunst van Annabelle Chvostek en Anna Friz laat zich ook beluisteren buiten de concertzaal. Hun composities interageren via de radio met andere kunstdisciplines en maken deel uit van politieke actie. Een interview over radiokunst, ’gender’ luisteren en de vrouw-vrouw overdracht van geluidstechnologie.

Anna Friz

Het internationale mediakunstenevenement HTMlles brengt een reeks performances van vrouwen die het web en de digitale technologie gebruiken als voornaamste medium voor de creatie van hun artistieke oeuvre. Op de Digitale Ontmoetingsdagen kon het publiek drie dagen lang genieten van de mediakunst van deze internationale artiestes. CandidaTV en New Global Vision interviewde twee ’HTMlles’: de geluidskunstenaressen Annabelle Chvostek en Anna Friz.

Annabelle Chvostek is componiste, videografe, zangeres en multi-instrumentaliste. Anna Friz is geluidskunstenares, radio-artieste en soms ook radiopirate. Beiden wonen in Montreal maar zijn voortdurend op tournee voor de presentatie van hun singer/song writer album, radiokunst, multi-media performance, geluidspartituren en videotentoonstellingen. Tijdens het avondprogramma van de Digitale Ontmoetingsdagen brachten ze live het radiokunstwerk "The Automated Prayer Machine" (De Geautomatiseerde Gebedsmachine), een abstract en tegelijk politiek mediakunstwerk waarin ook eerder op de dag opgenomen bijdragen waren te horen.

Annabelle Chvostek

CandidaTV: Hoe zijn jullie ertoe gekomen om met radio te werken?
Anna: Als vrijwilligster maakte ik een radioshow met experimentele muziek en feministische praatprogramma’s voor een campusradio in Canada. De campusradio was verbonden met de universiteit en had een radiolicentie, maar ik leerde al snel hoe ik zelf een radio kon bouwen. Ik begon gewoon op mezelf radio uit te zenden, zonder een licentie op zak…
Annabelle: Ik ben een onafhankelijke muzikante en de communautaire radio is voor mij steeds de beste manier geweest om mijn werk tot bij de mensen te brengen. Toen ik Anna ontmoette begonnen we samen radiokunst te maken. We werkten tijdens een actie in Montreal samen met een vrouwenkoor en een groepje danseressen. De actie herdacht de dood van 14 vrouwen die in 1989 op de polytechnische school in Montreal werden neergeschoten door een man die zei dat hij alle feministen wou vermoorden. Het koor en de danseressen trokken naar verschillende plaatsen waar vrouwen vermoord of verwond werden. Ze hielden radio’s vast en terwijl het koor zong en de danseressen dansten zonden we via de radio muziek uit die we speciaal voor deze actie hadden gecomponeerd.
Anna: We ontdekten dat radio veel meer kan zijn dan apparatuur om nieuws of muziek uit te zenden. Radio kan ook interageren met iets wat live gebeurt en je kan radio mixen met andere analoge geluiden, zoals een zingend koor.

CandidaTV: Wat hebben jullie hier op de Digitale Ontmoetingen gebracht tijdens het forum ?
Anna: We toonden de deelneemsters hoe we bij het componeren van een stuk te werk gaan. We lieten hen geluidstypes horen die ons sterk interesseren: specifieke tonen van radiogeruis, woorden gemixt met muziek, bepaalde loops, vormen van elektro-akoestische muziek die we expanderen tot we het ruimte-effect van een geluid in een kamer bekomen,.. We legden ook uit hoe een radiozender, een radiomixer en een ’loop’paneel werkt.
Annabelle: We vroegen de deelneemsters om een bijdrage aan het stuk dat we die avond gingen brengen: "The Automated Prayer Machine" (De Geautomatiseerde Gebedsmachine). We vroegen hen enkele positieve woorden in te spreken omdat we met het stuk radio pogen om te vormen tot een positieve stem, dat luisteraars kan aanzetten tot actie in plaats van depressie en apathie.

CandidaTV: Hoe denken jullie over de overdracht van technische kennis tussen vrouwen onderling in plaats van tussen mannen en vrouwen?
Anna: Ik geloof sterk in vrouwelijke rolmodellen. Weten dat ook vrouwen hard bezig zijn op het terrein van nieuwe technologieën is voor veel vrouwen reeds voldoende om eventuele drempelvrees te overwinnen. Dat wil niet zeggen dat vrouwen altijd alleen van vrouwen moeten leren, maar voor sommige vrouwen helpt het echt. Toen ik bij de communautaire radio vrijwilligerswerk deed vertelden sommige vrouwen me dat ze minder geïntimideerd waren bij de aanblik van het ingewikkelde radiopaneel omdat ze zagen hoe vrouwen vrouwen radio leerden maken. Ik ben er van overtuigd dat de ’vrouwen leren vrouwen’ aanpak de moeite loont, al heeft misschien slechts 10% van de vrouwen nood aan zo’n aanpak.

New Global Vision: Voelen jullie verschillen aan tussen de manier waarop vrouwen of mannen naar jullie geluidskunst luisteren?
Annabelle: Mmmh, moeilijke vraag. Mannen en vrouwen zouden technologie verschillend benaderen?
Anna: Het gehoororgaan van mannen en vrouwen is natuurlijk precies hetzelfde. Toch denk ik dat je andere dingen hoort als je je niet in een machtspositie bevindt. Wie verwacht op z’n gemak te zijn omdat hij of zij de situatie onder controle heeft hoort iets anders dan iemand die verwacht zich niet thuis te voelen. Vrouwen horen dus niet verschillend dan mannen, maar iemand die zich sociaal in een verschillende positie bevindt hoort andere dingen, afhankelijk van de situatie waarin hij of zij zich bevindt.

Opgetekend door: Lize De Clercq
Maart 2004

Forum de l'article