U bent hier: Home  > Grrrls stories

Gek op Gaming

Interview met Ann Holvoet, Head of Production bij Disaster Games

Van opleiding is ze helikopterpilote, maar inmiddels zit Ann Holvoet al meer dan tien jaar in de gamingwereld. In 2008 brengt ze met haar nieuwe bedrijf het spel April Storm op de markt en ondertussen schreef ze mee aan het curriculum van de eerste Vlaamse opleiding gamedesign. Ann Holvoet (39) is duidelijk een dame die van aanpakken weet.

Hoe komt een helikopterpilote terecht in de wereld van het gamen?
Ik ben opgegroeid op een luchtmachtbasis. In de jaren negentig werkte ik als helikopterpilote in de Verenigde Staten. Toen ik om persoonlijke redenen terug naar België verhuisde, vond ik geen werk aangezien België geen helikopterland is. Ik zag dat spelontwikkelaar Empire iemand zocht om mee te werken aan helikoptergame Apache Havoc. Ze wilden de touch and feel van het spel zo realistisch mogelijk maken en mijn ervaring kwam handig van pas. Ik was meteen verkocht. Toen dat project afgelopen was, wist ik dat ik in games wilde blijven. Daarom ben ik op een headhunter afgestapt en hij bracht me in contact met Atari. Twaalf jaar ben ik bij Atari gebleven: als P.R. manager en later als sales manager en business developer.

Wist je in het prille begin iets af van computers of gaming?
Absoluut niet. Ik kon nauwelijks een floppy disk van een cd-rom onderscheiden (lacht). Maar ik wist wel meteen dat ik in de gamingwereld wilde blijven. Ik ben in niets gespecialiseerd, maar ik heb alles voldoende onder de knie om te weten waar het over gaat. In mijn vrije tijd las ik dikke manuals en heb zo alles op eigen houtje geleerd. In die tijd kon dat allemaal. Er werkten toen nauwelijks honderd mensen bij Atari, terwijl dat er vandaag makkelijk vierduizend zijn. De druk is veel groter en je moet al specialist zijn voor je begint. Je leert niet zomaar C++ op een weekend.

Wat staat er vandaag op je visitekaartje?
Ik ben momenteel head of production in mijn eigen bedrijf. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat het spel op tijd en binnen het budget afraakt. Mijn mensen zijn echt het talent van het bedrijf. Omdat ik op verschillende plaatsen heb gewerkt—bij Atari, Imagination in Motion en Playlogic — heb ik de beste mensen rondom mij weten verzamelen. Sommigen volgen mij al drie bedrijven lang. Ik vond dat de tijd rijp was om de sprong te wagen en een eigen bedrijf op te richten met Vlaanderen als uitvalsbasis. In 2008 brengen we ons eerste game op de markt: April Storm. Het wordt een actiespel met een euroaziatisch vrouwelijk hoofdpersonage.

We kijken er al naar uit. Hoe ziet jouw werkdag eruit?
‘s Ochtends vergaderen we met het hele team, soms online. Ik hoor wat de problemen zijn en bedenk hoe we die kunnen aanpakken. Nadien volg ik op de vloer wat iedereen doet. Als er iemand ziek is, zorg ik voor vervanging en ik stel ook de planning op. Ik zoek naar investeerders en onderhandel met publishers zoals Microsoft en Sony. Zij brengen het spel uiteindelijk naar de consument.

Ben je zelf een fervente gamester?
Ik moet toegeven dat ik in mijn jeugd niet weg te slaan was bij Space Invaders. Ik ben eerder een gelegenheidspeelster, al laat ik geen enkele gelegenheid voorbijgaan. Mijn lievelingsspel is zonder twijfel HalfLife. Daar heb ik dagen of weken aan gespendeerd. Pas op, ik ben niet verslaafd. Soms speel ik enkele maanden niet om daarna elke dag tot drie of vier uur ‘s nachts te gamen. We hebben op Xbox Live een reputatie hoog te houden! We zijn als het ware professioneel verplicht om te spelen (lacht). Ik heb een voorkeur voor actie- en avontuurgames zoals Zelda Windwaker. Ook Halo vind ik erg leuk en ik kijk vol verwachting uit naar de nieuwe Splintercells.

Ik was onlangs op een LAN-party en het viel me op dat er nauwelijks meisjes in de zaal waren. Is de gamingwereld nog steeds een mannenbastion?
Absoluut. Ik geloof wel dat vrouwen zich harder moeten bewijzen en soms minder verdienen. Maar als je bereid bent om er echt voor te gaan, dan kom je er ook als vrouw. Ik kan niet goed inschatten of mijn vrouw-zijn mij heeft benadeeld in mijn job. Misschien werd ik wel meer benadeeld omdat ik jong was of omdat ik de enige Belg was of om god weet welke reden. Maar in het begin was het echt knokken om te overleven. Nu zijn er meer vrouwen dan vroeger, vooral als producer of executive. Maar vrouwelijke programmeurs of artisten zijn er nauwelijks. In mijn team van 22 mensen zit er één vrouw. Blijkbaar spreekt het nog te weinig vrouwen aan om dit te studeren. Ik roep om vrouwelijke medewerkers, maar het blijkt verdomd moeilijk om ze te vinden.

Zijn er bepaalde troeven die vrouwen bezitten tegenover hun mannelijke collega’s?
Ik merk dat onze vrouwelijke animator een heel aparte stijl heeft. Wat zij kan, doet geen mannelijke collega haar na. Je moet haar niet vragen om een SWAT team te animeren, maar de manier waarop zij met finesses en texturen omgaat is werkelijk bijzonder. Dat is iets wat vrouwen beter aanvoelen. Het is dus zeker een sterkte om haar talent erbij te hebben.

Hoe zit het met het aanbod van games voor vrouwen?
Ondertussen zijn er wel veel vrouwen die spelletjes spelen, maar meestal beperkt zich dat tot de Sims of Solitaire op de computer. Zelf hou ik wel van schietspelletjes, de zogenaamde First Person Shooters. Mijn vriendinnen verklaren me gek. Toch zie ik hen ook geen spelletjes spelen waar zogezegd meer inhoud in zit, zoals World of Warcraft. Ik denk dat meisjes te weinig vertrouwd zijn met games. Als iedereen verplicht een uur Halo zou spelen – om zo minstens de console in de vingers te krijgen - zouden er veel meer liefhebbers zijn. Vrouwen doen honderdduizend dingen tegelijk: hun job, het huishouden, afspreken met vriendinnen. Dan blijft er weinig tijd over om te gamen.

Sinds kort hebben we in Kortrijk een volwaardige bachelor-opleiding Game Design en Development. Was daar nood aan in Vlaanderen?
Zeker. Larian en Disaster Games zijn de enige ontwerpstudio’s in Vlaanderen. Al te vaak moeten we talent in het buitenland zoeken en studenten waren genoodzaakt om uit te wijken. België hinkte duidelijk achterop. Samen met Larian hebben we het curriculum geschreven voor deze richting. Het aantal inschrijvingen overtreft alle verwachtingen. Terwijl ik studenten altijd waarschuw dat het niet voortdurend zo boeiend is als je je voorstelt. Je moet veel geduld hebben en bestand zijn tegen zware deadlines! Als je in een grote studio terecht komt, kan het zijn dat je de hele dag rode bloemen inkleurt. De enigen die plezier hebben op de werkvloer is de producer en de art director (lacht). Game developer is hard labeur, maar toch spreekt het tot de verbeelding. Net als mensen mijn vorig beroep als helikopterpilote fascinerend vinden, terwijl ik gewoon taxichauffeur in de lucht was. Maar ja: wie bepaalt eigenlijk wat cool is?

Wat zijn de plannen voor de toekomst?
We willen zeker een onafhankelijke, kleine studio blijven. Het is niet de bedoeling om uit te breiden. Als we een sequel kunnen maken van April Storm, zou dat super zijn. En als ik even mag dromen van een ongelimiteerd budget dan zou ik graag een MMORPG (Massive Multiplayer Online Role Playing Game, red.) maken. Meestal gaan die over elfen en trollen, maar dan denk ik: doe toch eens normaal. Het zou toch veel realistischer zijn om een game te maken waarin een SWAT team naar Irak vertrekt om mensen te redden of naar Noord-Korea om een nuclaire ramp op te lossen. Een soort X-Men maar dan virtueel. Leuk toch?

Cool, een SWAT team met evenveel mannen als vrouwen. En hopelijk onder leiding van een vrouw...

Jana Wuyts
november 2006

Forum de l'article