U bent hier: Home  > Grrrls stories

Interview

Portret van twee vrouwelijke ICT-coördinatoren

Gerda Wellens en Sarah Bormans zijn technisch ICT-coördinator in een voormalige jongensschool, het Damiaaninstituut te Aarschot. Samen zijn ze verantwoordelijk voor een computerpark van 450 PC’s in een netwerk van glasvezelbekabeling. Ada vroeg hoe ze in die functie terecht kwamen en of er een verschil is in ICT-aanpak van vrouwen en mannen.

Vrouwelijke ICT-coördinatoren in een technische school waar mechanica, houtbewerking, koeltechniek, enz. wordt gegeven, zijn witte raven, volgens Gerda Wellens. Enkele dagen voor ons bezoek was ze nog aanwezig op een nascholingsproject voor het Nijverheidsonderwijs. "Dat waren allemaal directieleden en ICT-coördinatoren. Ik zat daar als enige vrouw." Hoe Wellens dan zelf in haar huidige functie is terecht gekomen, is een lang verhaal maar voor veel vrouwen wellicht ook zeer herkenbaar.

Gerda Wellens, ICT-coördinator

Toegang tot technisch onderwijs

"Ik ben altijd in techniek geïnteresseerd geweest, maar in onze tijd had je meisjesscholen en jongensscholen en kon je als meisje geen techniek studeren. Ik heb daarom Latijn-Wiskunde gedaan en ben later leerkracht wiskunde geworden. Op een gegeven ogenblik vertelde ik de directrice van de school hoe vervelend ik het vond, dat wiskunde en fysica, de vakken die ik toen gaf, altijd hetzelfde bleven. De school stond op het punt van start te gaan met een pilootproject informatica en de directrice vroeg of ik soms informaticalessen wilde geven. Ik kon toen nog niet eens een PC aanzetten! Twee maanden lang hoorde ik er niets meer van, tot de directrice mij in september aansprak met: ’ik heb goed nieuws, je kan beginnen.’ Dat had ik niet verwacht! Ik ben toen snel een computer gaan kopen en beginnen studeren. Ik had veertien dagen de tijd. Gelukkig wisten de leerlingen er toen ook nog helemaal niets van! Nu zou dat niet meer pakken, natuurlijk," lacht Wellens.

Sarah Bormans, vooraan in de twintig, kreeg wel de kans om technisch onderwijs te volgen. Na haar middelbare studies Handel ging ze Toegepaste Informatica studeren aan de Provinciale Hogeschool Hasselt. "Er zat hooguit vijf procent meisjes op die school. Ik ben altijd zeer geïnteresseerd geweest in techniek. En nog, als ik in de klas houtbewerking kom of in de garage krijg ik zin. Thuis boor ik de gaten in de muur. Ik wil dat zelf kunnen."

Omgekeerde wereld

"Ik heb enkele jaren basis-informatica gegeven," vertelt Wellens, "tot onze ICT-coördinator, een ingenieur elektronica, op pensioen ging en ik gevraagd werd hem op te volgen. We hadden toen vooral PC’s staan in de richtingen handel, elektronica en mechanica, maar van pakketten voor elektrisch tekenen, simulatiepakketten elektronica, enz. had ik geen kaas gegeten. Ik wou dat dus wel doen, maar niet alleen. Gelukkig kreeg ik hulp van een collega die CAD-pakketten geeft. Ondertussen is er nog een collega bijgekomen die de pedagogische ICT-coördinatie voor zijn rekening neemt."

Sarah Bormans, ICT-coördinator

"Op dat moment hadden we hier een honderdvijftig PC’s staan, maar nog niets in netwerk. Ik gaf toen nog les en kreeg twee uren vrijstelling per week. Na mijn uren studeerde ik bijna iedere dag tot ’s avonds laat. Sinds vijf jaar ben ik volledig vrijgesteld, en sinds twee jaar is Sarah erbij gekomen. We beheren nu een centraal netwerk met glasvezelbekabeling en een 450 PC’s verspreid over de ganse school in een twintigtal lokalen. Omdat deze school zo’n vijf hectare groot is, beschikken we over een stel fietsen en ook een aanhangwagen. In onze functie mag je ook niet vies zijn van je spieren te gebruiken. Vaak is het sleuren met PC’s. Een beetje de omgekeerde wereld, niet? De vrouwen zijn technisch coördinator en sleuren met computers en onze mannelijke collega zijn pedagogisch coördinator en met de ’softe’ dingen bezig."

Serverpanne

"We mogen ons op deze school heel gelukkig prijzen," beaamt Bormans. "Onze directie is heel ’computer minded’. Het ministerie voorziet maar in 15 à 17 vrijgestelde lesuren, maar dat is verre van voldoende om een computerpark van één PC op vier leerlingen te beheren. Onze school past onze overige uren bij zodat we allebei voltijds technisch coördinator kunnen zijn. Zo kennen we scholen met 500 leerlingen waar de ICT-coördinator maar twee uren vrijgesteld is, om zowel de technische als pedagogische coördinatie te doen.

"Het gebeurt zelden dat we hier na half vijf ’s avonds nog zitten," zegt Bormans. Al heeft ze zelf nog geen kinderen, ze meent dat de functie van ICT-coördinator perfect verenigbaar is met een gezin. "Ik kan voor een stuk van huis uit werken," vult Wellens aan. "Zoals backups nemen of dingen doen op de server wanneer niemand ingelogd mag zijn. Enkel in het geval van bijvoorbeeld een serverpanne zoals onlangs, kan het gebeuren dat we hier om twaalf uur ’s nachts nog zitten. Maar dat maakt het net zo spannend. De meeste problemen die zich voordoen zijn computers die niet meer werken, dan halen we die op, schroeven die open en herstellen die. Ook zijn er printers die het niet meer doen, of softwarepakketten die geïnstalleerd moeten worden. Een andere keer blijkt het probleem slechts een kabeltje dat los is geraakt of een stekker die niet goed insteekt." "Als we hier eens langer zitten," zegt Bormans, "is het eerder voor het drukken van de rapporten of de klassenraden dan omwille van technische problemen. Tijdens het groot verlof kregen we af te rekenen met een blikseminslag. Maar indien je je werk graag doet, offer je graag een paar dagen op om alles opnieuw aan de praat te krijgen."

Meisje met schroevendraaier

"Vijftien jaar geleden was een vrouw in een school met overwegend jongens raar," vertelt Wellens. "Maar vandaag telt de school vijftien procent meisjes en als we nu onder de banken duiken om een PC los te koppelen, kijkt niemand daar nog raar van op." Bormans nuanceert dit enigszins: "Toen ik hier nieuw was en ik ging een klas binnen om bijvoorbeeld een cd-rom in een PC te installeren, keken sommigen daar toch van op, zo van ’hé, een meisje met een schroevendraaier’. Maar ondertussen zijn ze het gewend."

Wellens: "Het gevoel dat we het ons niet kunnen permitteren om het niet goed te doen, hebben we nog wel. Het voelt alsof we ons dubbel moeten bewijzen. Maar misschien is dat onzin." Bormans: "Wat telt is dat je over een goed redeneervermogen beschikt. Misschien communiceren we anders met elkaar. Mannen hebben de neiging veel vakjargon te gebruiken zodat niemand hen begrijpt. Dat doen wij net niet. Wij proberen het zo eenvoudig mogelijk te formuleren."

"Ik denk dat de vrouwen in ons vak bezorgder zijn," zegt Wellens. "En misschien iets punctueler," voegt Bormans toe. "Worden we gevraagd om een probleem op te lossen, dan springen we onmiddellijk op van onze stoel en zijn weg. Ik denk ook dat wij problemen diplomatieker aanpakken, terwijl mannen misschien iets impulsiever zijn. Uiteindelijk moet je vooral een doorzetter zijn en soms veel geduld kunnen opbrengen voor computers én mensen. Vrouw of man, dat maakt niet uit. Gedreven moet je zijn, al hoort dat bij iedere job. En stressbestendig." Bormans vat samen: "Een goede ICT-coördinator beschikt uiteraard over de nodige vakkennis; stelt zich flexibel op en kan goed in teamverband kan werken." "Maar het voornaamste," vinden beide ICT-coördinatoren, "is een directie die achter je staat en je vertrouwt in wat je doet."

Corine Van Hellemont
juni 2005

Links
http://www.damiaaninstituut.be