U bent hier: Home  > Acties & instrumenten  > Ada’s acties

Explore-opleidingen

Ssst… hier rijpt de vrouwelijke informaticus

Aan het opleidingscentrum Atel in Antwerpen studeert eind juni 2006 de tiende groep Explore-vrouwen af. Veertien vrouwen hebben er dan een intensieve informaticacursus en een stage van in totaal acht maanden op zitten. Eén voor één maken ze kans op een boeiende en uitdagende job in de ICT-sector. ADA zocht hen op en peilde naar hun ervaringen en verzuchtingen.

De 10de Explore-groep bij Atel

De Explore opleidingen zijn niet voor iedereen toegankelijk. De cursisten zijn werkzoekende vrouwen bij voorkeur in het bezit van een diploma van het hoger onderwijs, want het niveau en de intensiteit van de informaticacursussen zijn hoog. In de tiende Explore-groep aan het opleidingscentrum Atel in Antwerpen treffen we dan ook de meest uiteenlopende vooropleidingen aan, van vertaalster en tolk, public relations en onthaal, hoger kunstonderwijs en hotelwezen, tot een graduaat marketing, bouwkundig tekenen, boekhouden en zelfs een graduaat informatica. De leeftijd van de vrouwen schommelt tussen halverwege twintig en vijftig jaar.

Hoog tewerkstellingspercentage

Sinds de start van de Explore-opleidingen in 2001 hebben bijna zevenhonderd vrouwen de intensieve informatica-opleiding gevolgd, in Vlaanderen, Brussel en Wallonië (1). Met een uitgebreid vakkenpakket, gaande van hardware, netwerk- en serverbeheer, programmeren tot webdevelopment en -design, wordt de cursisten de nodige veelzijdigheid aangeleerd voor een boeiende en goedbetaalde IT-job. "De kans op tewerkstelling is heel groot," zegt Rebecca Monteyne, projectcoördinator bij Atel. "Van de vorige Explore-groep die ik heb begeleid hebben er twaalf bijna onmiddellijk werk gevonden. Dat is een tewerkstellingspercentage van maar liefst 85%."

Wat een graduate informatica komt doen in een informatica-opleiding wordt duidelijk als naar de vrouwenloopbaan van de huidige groep cursisten wordt gepeild. Anke Van Den Broeck haalde meer dan twintig jaar geleden haar diploma informatica, maar omdat ze heel snel na haar studies meehelpende echtgenote werd en de boekhouding en administratie deed, oefende ze het informaticaberoep nooit uit. "Het is nochtans altijd mijn ding geweest," zegt ze, "dus toen mij vorig jaar de kans werd geboden om alles wat ik in die twintig jaar heb gemist terug op te pikken, heb ik geen moment getwijfeld."

Ook de andere cursisten blijken geen moment getwijfeld te hebben toen ze hoorden van de opleiding. "Ik heb meer dan twintig jaar in de haven gewerkt en veel en graag met computers," zegt Vera De Mulder. "Als een computer niet marcheerde was ik altijd de eerste om die te repareren: op het werk, thuis en bij vrienden." Andere vrouwen zeggen een familielid of kennis te hebben die informaticus is. "Mijn broer is programmeur," zegt Annuska Serneels, "zo ver van mijn bed was informatica dus niet. Het gaf me het vertrouwen om te kunnen zeggen dat het ook iets voor mij is." En nog anderen, zoals Annemie Sanchez, ex-medewerkster van de failliet-verklaarde vliegmaatschappij Sabena, volgden tijdens hun loopbaan meerdere cursussen toepassingssoftware en zeggen nu blij te zijn eindelijk de gebruikerskant te kunnen inruilen voor de creatieve kant van de informatica. "Het is als een stoute droom die werkelijkheid wordt", lacht Annemie Sanchez.

Motivatie doorslaggevend

Zeven maanden lang kregen de vrouwelijke cursisten iedere werkdag van 9 tot 17 uur les, met uitzondering van de woensdagnamiddag, wat door iedereen, met of zonder gezinslast, werd geapprecieerd. Zo Griet Jansen, vijfentwintig jaar: "Ik heb geen kinderen, maar ik kan me levendig voorstellen hoe de studielast met kinderen moet zijn. ’s Avonds eenmaal thuis van de les is het voor ons immers nog niet gedaan. Iedere avond zitten we allemaal zeker nog een uur over een of andere cursus gebogen voor de volgende dag."

"Motivatie is echt hét doorslaggevende element om toegelaten te worden tot de cursus," zegt projectcoördinator Monteyne. "Hoe ruim de voorkennis van computers en informatica ook is, zonder motivatie komen ze er niet in. Zonder motivatie houd je zo’n studielast immers nooit vol." Dat klopt, zegt cursiste Goele Veulemans: "Als er een examen voor de deur staat, moet je bereid zijn om er eventueel ook je weekend aan op te offeren."

Vrouwennetwerk

"Toen ik hoorde dat we met veertien vrouwen onder elkaar gingen zijn, dacht ik: "Dat marcheert nooit," zegt Cindy Crabbé, "vrouwen die kunnen niet overeenkomen, maar dat blijkt een vooroordeel te zijn." "Sommige lesgevers zeggen wel eens dat we net kakelende kippen lijken", vervolgt Nele Van Rompaey, "maar vergis u niet, we vormen een hechte groep en helpen elkaar constant." "Klopt," zegt Cindy Crabbé. "Ik ben eerder technisch aangelegd en heb soms moeite met de theorie, maar ik kan mijn medestudenten ’s avonds of in het weekend altijd opbellen of mailen."

"We komen allemaal met plezier naar de les," bevestigt Riitta Ahtaja, "iedereen trekt iedereen mee, en dat maakt het net zo boeiend en motiverend. De dag dat we afstuderen zal ik uiteraard heel blij zijn, maar zal ik ook spijt hebben dat het allemaal zo rap voorbij is gegaan." Vera De Mulder bekijkt het daarentegen onmiddellijk van de zonnige kant. "Zoals we elkaar nu helpen bij de theorie- en praktijklessen en het vinden van een stageplaats, vertrouw ik erop dat we met elkaar contact zullen blijven houden en elkaar ook vacatures zullen doorspelen. Dat is netwerking, hé!"

"Een paar keer hebben we met de groep een uitstapje gemaakt," vertelt Nathalie De Geyter, "zo onlangs nog naar Amsterdam naar de Microsoft Devdays 2006. "Dat bevordert de groepsgeest, temeer omdat we daar als vrouwen enorm positief werden onthaald. Als het publiek op de Devdays uit 99% mannen bestond dan waren wij die ene procent. En de bedrijfswereld om meer vrouwelijke informatici horen schreeuwen, was eigenlijk wat ons nog het meeste deugd deed. Dan voel je je niet alleen heel waardevol, maar ook heel erg nodig!"

Waardevol en nodig

Momentje! Ze komen d’eraan…"

Dat neemt niet weg dat tijdens de Explore-cursussen de communicatieve en relationele vaardigheden worden aangescherpt. "Volgende week hebben we een projectweek," vertelt Ellen Helsen, "en dan staat samenwerken centraal. Dan moeten we overeenkomen, communiceren, taken verdelen en keuzes maken over wie wat het beste doet." "Ik weet zeker dat we daar in zullen slagen," klinkt Vera De Mulder overtuigd, "na een half jaar heeft iedereen zo ongeveer haar ding ontdekt en weten we dat ook van elkaar. Sommigen onder ons staan ondertussen technisch of programmatorisch sterker dan anderen, en nog anderen bezitten die bijzonder creatieve gave die ons project gegarandeerd naar een hoger niveau zal tillen."

"Toch is het pas tijdens hun stage," nuanceert Rebecca, "dat de cursisten ontdekken waar ze goed in zijn en minder goed, wat ze graag doen en minder graag doen zodat ze ook gerichter naar werk zullen kunnen zoeken.

Als gepeild wordt naar de droomjob, zijn de antwoorden verdeeld. Voor sommige vrouwen staat een goed salaris centraal, voor anderen flexibele uren en afwisselende inhoud, en voor nog anderen het contact met mensen, de creativiteit en de verantwoordelijkheid. Maar voor alle veertien vrouwen bestaat de kern van de droomjob uit slechts één ding, en dat is een job waar nog iedere dag kan worden bijgeleerd en bijgestudeerd.

’Waar blijven de vrouwen?’ vraagt Ada op haar affiches. De Explore-vrouwen hebben er alvast een antwoord op. Voorlopig luidt het antwoord nog: "Ssst… hier rijpt de vrouwelijke informaticus", maar weldra wordt het: "Daar komen ze…!"

Corine Van Hellemont
april-mei 2006

^Paginatop^

Forum de l'article