U bent hier: Home  > Grrrls stories

Interview met Aicha, studente graduaat informatica

Er zijn veel te weinig vrouwen die kiezen voor een wetenschappelijk of technisch beroep, klagen de hoge scholen. Hoe komt dat? We vroegen het aan Aicha die reeds jaren geleden in Marokko voor een wetenschappelijke richting koos en momenteel een graduaat informatica volgt in België.

Aicha

Hoe ben je ertoe gekomen om een informatica-opleiding te volgen?
Ik heb een wetenschappelijke opleiding achter de rug. Ik ben leerkracht chemie en fysica, en ik had het geluk geselecteerd te worden voor een informatica-opleiding bij Interface3. Informatica is een wetenschap die mij altijd heel erg heeft geboeid. Aan mijn opleiding begon ik dus met enthousiasme. Ik behaalde een Microsoft certificaat en koos ervoor om met informatica nog een stapje verder te gaan. Ik koos voor een graduaat informatica.

Op de lagere school deed je al je uiterste best in wiskunde, niet?

Toen ik op de lagere school zat, woonde ik op het platteland. Veel jongens en meisjes gingen naar de middelbare school, zo’n 40 km van ons dorp vandaan. Ik zat toen nog op de lagere school en ieder jaar moest ik vaststellen dat velen er de brui aan gaven. De reden was telkens: "Het vak wiskunde is veel te zwaar". Daarom deed ik op de lagere school mijn uiterste best voor wiskunde. En ik hield ervan.

Zijn er veel meisjes die wetenschappen studeren in Marokko?

Neen, niet veel: 3 op 40 à 45 leerlingen. Ik koos voor ’experimentele wetenschappen’ en na mijn baccalaureaat ging ik naar de Normaalschool. Op de Normaalschool waren we met 3 meisjes voor 360 jongens! De jongens legden ons in de watten, we waren een aangename uitzondering. Ik had dan ook nooit problemen met de jongens. Een ’diplomatisch incident’ tijdens de islam-les heb ik wel meegemaakt. De interpretatie van de Koran die de leerkracht gaf, kon ik niet aanvaarden: hij sprak over de "zwakheden van de vrouw", en ik heb de les verlaten, samen met mijn kameraden die mij hun steun betuigden.

Wat wou je later worden?

Ik wou leerkracht worden. Ik hou ervan om anderen uitleg te geven. Bovendien wou ik mijn eigen baas zijn. Ik had ook politieke ideeën, een manier om het leven van de burger te zien. En de enige manier om die ideeën over te brengen, was door leerkracht te worden. Leerkracht zijn in Marokko is een troef, je beschikt over een oase van vrijheid.

Hoeveel jaren heb je lesgegeven?
Ik heb achttien jaar lesgegeven op het lyceum en de koninklijke militaire academie. Van 1982 tot 2000.

Telde je veel meisjes onder je leerlingen?
Ja, ik probeerde ze aan te moedigen om wetenschappen te studeren, maar ze verkozen allen literaire richtingen. Nochtans waren ze op wetenschappelijk vlak uitstekende leerlingen. Mijn aanmoedigingen mochten niet baten. Het ontbrak hen aan de nodige aanmoedigingen van hun familie en van de cultuur waarin we leefden.

Moedigden je ouders je aan?
Ja, mijn vader moedigde me aan. Hij zei dat het nooit te laat is om te trouwen, dat ik alle tijd van de wereld had. Hij zei hetzelfde tegen mijn broers en zussen. En we waren met tien! En raar maar waar: de meisjes zijn allen wetenschapper geworden, de jongens sloegen meer literaire richtingen in. Ik denk dat mijn vader een goed voorbeeld heeft gegeven. In een streek waar meisjes reeds trouwden op hun tiende, zond mijn vader zijn dochters naar school.

En je moeder in dit alles?
Mijn moeder is kunstenares. Ik denk zelfs dat ik mijn aanleg voor wiskunde, wetenschap en techniek van mijn moeder heb geërfd. Mijn moeder maakt artistiek behang, maar eigenlijk doet ze niets anders dan extreem ingewikkelde berekeningen maken. De tekening is het resultaat van de berekeningen die ze maakt, maar ze is er zich niet van bewust. Wat zij maakt, zou ik echt niet kunnen!

Denk je dat het feit dat je een vrouwelijke wetenschapper bent, invloed heeft gehad op de mentaliteit van je leerlingen?
Ja, daar ben ik van overtuigd. Maar ik denk niet dat ik enige invloed heb gehad op de mentaliteit van mijn collega-leerkrachten. Eén leerkracht geraakte zelfs buiten zichzelf toen bleek dat sommige van zijn leerlingen bij mij het vak chemie wilden volgen. Hij vernietigde het laboratoriummateriaal en ging toen maar in een ander dorp lesgeven.

Je vastberadenheid en het feit dat je je mannetje stond in de wetenschappen, dat moet niet altijd makkelijk zijn geweest voor sommige mannen.
Inderdaad, toen mijn oudste broer zich realiseerde dat ik beter was in wiskunde dan hem, koos hij voor een andere studierichting. Hij is nu dierenarts, maar voor de voorbereiding van zijn wiskunde-examens bleef hij wel altijd bij mij aankloppen.

Toen je in België aankwam, besloot je een informatica-opleiding te volgen. Een late roeping?
Neen, het begon allemaal al in 1984, maar toen was informatica nog niet zo nuttig voor wat ik deed. Toen ik in België aankwam, wou ik gewoon datgene doen wat ik altijd al had willen doen: informatica studeren.

Was je verwonderd toen bleek dat bij Interface3 de informaticacursussen alleen voor vrouwen zijn bedoeld?
Neen, ik denk dat je vrouwen de kans moet geven om zich in informaticacursussen in te schrijven. Als de inschrijving open staat voor zowel mannen als vrouwen, is de kans groot dat vooral mannen worden geselecteerd.

Hoeveel vrouwen tel je in jouw graduaat?
Het eerste jaar telden we slechts 5 vrouwen op 48 studenten. Op het eind van dat jaar waren we nog met drie vrouwen op een dertigtal studenten.

Waaruit bestaat jouw graduaat?
Ik volg een graduaat Analyse-Programmering. Het is een algemene vorming met veel vakken, maar allemaal met het accent op analyse en programmeren. Er moeten verschillende modules doorlopen worden: in het eerste jaar heb ik cursussen analyse, programmeren en besturingsystemen gevolgd. We konden niet kiezen, alles is op voorhand uitgestippeld door de school. Elke module geeft toegang tot de volgende.

Hoe zie je je toekomst?
Ik zou me heel graag toeleggen op netwerken. Een netwerk aanleggen en me met de architectuur ervan bezighouden van A tot Z.

Interview: Elena Lanzoni

Forum de l'article